Sözümün akisini bozup güzel tümceler aramaktansa, güzel tümceleri bozup sözümün akisina uydurmayi daha dogru

bulurum. Bir sözün ardindan kosmamaliyiz; söz bizim ardimizdan kosmali, ideale giden yolumuzu acmali. Agzimizdan

cikan kelimeler fikirlerimizi icine almali ve dinleyenin zihnini öyle etkilemeli ki, artik kelimeler hatirlanmasin, anlami kalsin

insanlarin yasaminda. Ister kagit üstünde olsun ister agizdan, benim sevdigim konusma dolayimsiz, icten, lezzetli, siirsel,

siki ve kisa kesen bir konusmadir. Güc olsun, zarari yok ama sikici olmasin; süsten, özentiden kacsin; düzensiz,

gelisigüzel ve korkmadan yürüsün. Dinleyen, her yedigi lokmayi tadarak yesin. Söylev sanati, insani söyleyeceginden

uzaklastirip kendi yoluna ceker. Gösteris icin herkesten baska türlü giyinmek, gülünc kiliklara girmek nasil pisiriklik ve

korkakliksa; konusmada bilinmedik kelimeler, duyulmadik tümceler aramak da bir medreseli cocuk hamligidir. Ah, keske

Parisin sebze carsisinda kullanilan kelimelerle konusabilsem