Insan olma yolunda hangi kavramlar kulaga hos geliyor, Yasadigimiz evrenle ruh bütünlügünü nasil saglayabiliriz, Duygu dünyamiza yön verebilirsek, basari kacinilmaz mi vb. sorulari cogaltmak mümkün. Mühim olan; sorularin girdabinda savrulmadan ve yitmeden, yitirilmis olani yeniden kesfederek, ve belki de onu ilk kez icat ederek, kadim insanlik düsünü, mümkünler evrenine dahil etmek...

Gündelik yasamda iskaladigimiz ve farkinda olmadigimiz bir bilincle hareket ediyoruz cogu zaman. Materyalist dünyanin kosusturmasinda yaprak yeli gibi savruluyor muyuz, yoksa ic sesimizden güc mu aliyoruz

Evren-öz dengesini kurabildigimizde, benligimizi serimlemis oluruz. Varolusumuzu mümkün kilan zaman-mekan diyalektigi; yasamimiza bicim veren kisiler, olaylar, duygular ve fikirler; ruhumuzu, bedenimizi ve aklimizi yasam sevinciyle tazeleyen karsilasmalar; olaylarin akisi ve anlam bütünlügü, sonsuz olanak ve olasilikla bizi neseli bir gelecegin esigine davet ediyor... Etkilenme kapasitemizi cesaretlendirdikce, hayat bize yön vermiyor, biz hayati yontarak mümkün kiliyoruz...

Sihirbazin sihir cubugu elimizde parladikca yükseliyor; yükseldikce yeginlesiyoruz...

Icime dünyalar sigdirdim,
Yildiz tozlarini, yagmur ormanlarini.
Sel gibi aktim, havaya doldum,
Esti rüzgarlarim ugultulu tepelerde,
Degdim topraga, ciktim arsa...