Eve Dönmeyen Hayvan, tüm felaketleriyle yüzlesen, yürüyüsünü, uyumayi ve uyanmayi bizatihi kurgulayan, muzip, keskin, icekapanik, yumru yumru büyüyen öyküler toplami... Murat Celik, dogada adimlamanin, sehre inmenin ve eve dönmenin iniltilerini anlatiyor bize, sakince yapiyor bunu ama arka fonda gürültülü bir hüznün tedirginligi var.
Öyküler parcali Baskalarinin hikayelerinde var olmak istemiyorlar, öyküler sesin pesinde; her seyi kayda geciriyorlar, öyküler görüntü görüntü arsivliyor her seyi, kurgulanan karsilasmalari seviyorlar. Yazar bize hakikati anlatmiyor, düpedüz bizi kendi yazgisina ortak ediyor...
Yaprak kipirtisinin dahi duyuldugu bir sessizlige kurulmus Eve Dönmeyen Hayvandaki öyküler sözcüklerin sasaasi, rüzgarin vurdumduymazligi ve her an her sey olabilirin evhamlari uyutmayacak bizi
Bu yalnizligi öldüremedin. Daglar orman kalinti. Sesleri dinledin. Kuslarina baktin gökyüzü, tirtilina dokundun ayaklari var. Yol görünce caresi gitmektir. Dedin. Indin suya. Seyreden akil, onu büyüten gözleri de var. Bu yalnizligi öldüremedin. Gülüp dislerini gösteren hayvan. Olmamistir. Ölü kimse bulunmaz beyaz gömlekle. Hevesinden kirilan cicek rüyada görülmez. Ufuk incinme zamanidir gri bulut gününe, gelme gelme demedi mi sana incinen ve aksayan hayvan.
