SÜLEYMAN NAZIF 1869-1927Vatan ve millet sevgisinin buram buram tüttügü siir ve düz yazilariyla Türk edebiyatinda hakli bir yer edinmis olan Süleyman Nazif Batarya ile Ateste, Osmanli Devletinin 19. yüzyilin sonlarinda girdigi Plevne, Rus, Girit, Balkan, Trablusgarp ve Canakkale muharebelerinde savasan askerlerin yürek parcalayan fedakarliklari son derece coskulu bir dille ele alinmaktadir. Her biri tarihin akis yönünü degistiren bu savaslarda omuz omuza savasip canini verenlerin hikayeleri genellikle göz ardi edilir. Süleyman Nazif, bu adsiz kahramanlari tarih sahnesinin tam ortasina yerlestirir. Öyle ki komutanlar kadar, genc askerler, kadinlar, yaslilar da Türk tarihinin bu döneminin asil kahramanlaridir.Süleyman Nazif bir dogulu zihniyetiyle belagat kaidelerine büyük bir iman ile inanan son büyük sanatkarimizdi. Söz ün kudretini kelimelerin ahenginden, nidalarin azametinden ve tezatlarin simseklerinden beklerdi. Fakat akla saskinlik veren bir hayat kaynagi olan bu adam, atesten parmaklariyla kelimelere dokundukca onlari garip bir akicilikla canlandirmasini bilirdi. Cansiz lügat onun elinde bir alev gibi yanardi. Süleyman Nazif, insanlar arasinda eski tabaka farklari gibi, kelimeler arasinda da bir sinif farkinin olduguna inanirdi. Süfli addettigi bir takim kelimeler vardi ki, onlari üslbunun esigine bastirmazdi. Bu kelimeler günlük hayata ait, herkesin kolayca söyleyip anladigi kelimelerdi. Asil kelimeler sinifini ise tarihe, cografyaya, astronomiye, felsefeye ait olanlar teskil eder. Bu hususiyet üslbuna Asurlu bir kahin dili cesnisini verirdi