Kadin her yerde kadindir. Ister Özbekistanda olsun ister Türkiyede, isterse Batinin en ileri bölgesinde. Emekci, her yerde köle gibidir. Ister kapitalist sistemlerde ister kolektivist sistemlerde, isterse en gelismis modern sistemlerde.
Hikayemiz, üc Özbek kizin babasinin emekci hayati üzerinden, komünist sistemle yönetilen Özbekistanda basliyor. Bizdeki beyaz Toroslarin benzeri siyah arabalar, oralarda da korku saliyor. Binen bir daha inemiyor. Özel mülkiyet yok, zorunlu calisma var. Aclik yok, üründen kismi bir pay almak var. Yani bir nevi kölelik. Kapitalist sistemde farkli mi, peki Güya özgürlük var, secme hakki var, ama sahip olunabilen ekonomik sartlar, bireyin secme hakkina yarasir degil. Yani, emekci dedigin her yerde ayni emekci.
Hikayedeki üc kiz, hayatlarini birbirinden farkli sekilde sürdürüyor. Büyük kiz, geleneksel bir aile ortaminda, ortanca kiz, mafyaya bulasmis bir esle, kücük kiz Ipek ise, aldigi egitimin getirdigi imkanlarla daha demokratik ve daha refah icinde bir ailede evlilik hayatini sürdürüyor. Ama ücü de bulunduklari kaba sigamiyor. Hayat rüzgari ücünü de önüne katip kovaliyor.
Kitabin odaginda bu kücük kiz Ipekin ve Necdetin aski var. Onlarin hikayesi, dünyanin dört bir yanindan manzaralar ve saglik sorunlarina karsi direnisle süslenmis bir sevda masali. Ancak bu askin derinligini kitap sayfalarindan cok, kendi kalbinizde hissedeceksiniz.
Hayata, aska ve sisteme dair sorgulamalarla dolu bu hikaye, sizi hem düsündürecek hem de derinden etkileyecek.