Dünya darul-ameldir, ahiret ise darul cezadir. Dünyada insan ekecektir, ahirete gittiginde de dünyada ektiklerini bicecektir. Yani iyilik güzellik ekmisse iyilik ve güzellik; kötülük ve cirkinlik ekmisse kötülük ve cirkinlik bicecektir. Nasil dünyada arpa ekerek bugday bicilemiyorsa bunun gibi dünyada kötülük eke-rek ahirette iyilik bicilemeyecektir. Insanin dünya hayatindan ahireti icin ektigi seyler aza ve organlarinin amelleridir. Insan man ederek Allah azze ve cellenin emir ve yasaklarina riayet etmeye baslayinca, onun her bir ameline karsilik yaptigi ameli, ihlasla yapmasi kaydiyla Allah azze ve celle hem onu ondan kabul bu-yuracaktir, hem de o amele karsilik en az on kati ecir ve sevap lutfedecektir. Insan ihlas ve samimiyette doruga ciktikca, onun yaptigi her amelin ecir ve sevabi da Allah katinda artacaktir. Hatta ki muhlis dostlarina Allah azze ve celle her bir iyiliklerinin karsiligini yedi yüz binden bigayri hesaba kadar artiracaktir. Bu Allah icin hic zor ve müskil degildir, cünkü o hem kullarina vermek icin bahane aramaktadir, hem de diledigine diledigi kadar verebilme kudretine sahip olan tek zattir. Hayat sermayesi tedavülde kaldikca insanin darul ceza yani ahiret icin ekim yapma firsati ve sansi vardir. Iste bu gercek göz önünde tutularak Kuran ve Hadis-i seriflerdeki Cennet ve Cehennem beyanlari okunmalidir. Kuran-i Kerim ve Hadis-i seriflerde cen-net ve cehennem hakkinda beyan edilen seylerden maksat, oralarin cografyasini ve manzaralarini beyan etmek degildir, aksine kullarin kalbinde cehennem ve oradaki azap ve musibetlerin korkusunu, cennet ve oradaki nimetlere karsi da sevk ve ragbet meydana getirmektir. Ta ki kul kendisini cehenneme sürükleyecek amellerden vazgecsin. Bunun gibi kendisini cennete tasiyacak ameller islemeye amade olabilsin.